کبوتران دل داده

روزها در گذر از خیابان و کوچه ای که فقط یک کوچه نیست. خانه باغ قدیمی،بدون دیوار با درخت ها و حوض خاطره ها در قاب زیبای سیاه و سفید قرار دارد. حس گرمی و رنگینگی فضا را کبوترانی انتقال می دهند که دسته جمعی در حیاط خانه جا دارند و خود میدانند جا برای آنان زیاد است، ولی کبوتران به خانه و حیاط آنجا عادت دارند . و به یاد دلی که روزی هم نوایشان بوده آرام میگریند. چه دلدادگی عجیبی  است، وقتی اوج میگیرند و روی سرو بلند قامت خانه همسایه که سالیان است شاهد اوج گیری و دلدادگیشان بوده می نشینند. چه عاشقی کم یابی که از اوج به حیاط دل بستند........... و سهم آدم ها در گذر از خیابان عشق، فقط گاز است که به ماشین و موتورشان می دهند که شاید زودتر به مقصد برسند و غافل از دودی که چشمانشان را گرفته و صدایی که گوششان را کر کرده و نمیخواهند شاهد دلدادگی باشند و چه زیباتر، مقاومت کبوتران عاشق...